Umawiałem się z nimi na spotkanie, a nie na fotografowanie – zdjęcie robiłem przy okazji.

Ja dobrze pamiętam tę panią, ona tu u mnie się zatrzymała. Ja nie wiedziałam co ona robi. Kiedyś do kuchni weszła, zapytała czy może zdjęcie zrobić, ja akurat z pracy wróciłam. I takie zdjęcie mam.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Ta już ma dziś troje dzieci

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

Pierwszą rzeczą było wspólne oglądanie zdjęć Zofii Rydet. Opowiadałam o tym, jak ona pracowała, co robiła. I to wszystkich przekonywało.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Dzięki temu projektowi zajrzałam do domu, małej chaty, którą często mijam i która zawsze mnie intrygowała.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.