Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

To była okazja, aby spotkać się z tymi, których znam, ale mam dla nich mało czasu oraz z tymi, których nie znałam, a teraz chcę do nich wracać.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Dzięki temu projektowi zajrzałam do domu, małej chaty, którą często mijam i która zawsze mnie intrygowała.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Fotografowanie stało się dla mnie okazją do odnowienia znajomości z osobami, z którymi nie widziałem się od lat.

Ujmijcie tak, aby było widać tę starodawną kuchnię. Bo to zaraz takich nie będzie wcale.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…