Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Spodziewałem się, że fotografowanie inspirowane Zapisem socjologicznym, będzie dużo prostsze.

Kredens jest rozebrany, bo się rozpadał. To krzesełko się zachowało. Pod śliwką stoi.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.