To było dla mnie wyzwanie. Taki pretekst, aby się sprawdzić, aby pokonać nieśmiałość.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Ja wtedy miałam 7 lat.

To prawdziwa gozdowska chałupa.

Ta dziewczyna sama usiadła na łóżku w ten sposób – chciała powtórzyć gest, który zobaczyła na zdjęciu z Zapisu, które jej pokazałem.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

Nie było łazienek, nikt nie chorował, nie było grypy żołądkowej, w jednej bańce czysta woda, w drugiej brudna.