Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Moi bohaterowie sami wybierali sobie miejsce do zdjęcia – takie, aby czuli się w nim dobrze.

Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.

Ta pani miała mi tyle do opowiedzenia, że umówiłyśmy się na kolejne spotkanie.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Ta dziewczyna sama usiadła na łóżku w ten sposób – chciała powtórzyć gest, który zobaczyła na zdjęciu z Zapisu, które jej pokazałem.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Poszłam sfotografować sąsiada, u którego nie byłam 25 lat. On mnie kiedyś na ramie roweru wiózł do komunii.