Ta pani miała mi tyle do opowiedzenia, że umówiłyśmy się na kolejne spotkanie.

Umawiałem się z nimi na spotkanie, a nie na fotografowanie – zdjęcie robiłem przy okazji.

A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!

To syćko nasze na tym zdjęciu. I moja babcia siedzi sobie z wnuczkiem swoim, my pewnie w polu byliśmy.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Postanowiłem, że będę fotografował mieszkańców miejscowości, do której niedawno się przeprowadziłem.