Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Ten pan zgodził się na zdjęcie, a ja w zamian obiecałam, że pomogę umyć mu okna.

Zastanawiam się, czy gdyby Zofia Rydet fotografowała dzisiaj, to czy robiłaby to w kolorze?

Fotografowałam osoby ze spuszczonym wzorkiem – to mnie różni do Zofii Rydet. Chciałam, aby te osoby zachowały to spojrzenie dla siebie.

Ta już ma dziś troje dzieci

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Babcia poprowadziła mnie do sąsiadki, ona do swojej sąsiadki, a ona dalej. I tak już poszło.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Mimo, że dobrze znam te osoby, a w ich domach bywałam, to zwróciłam uwagę na takie rzeczy, których nie zauważyłam nigdy wcześniej.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy