A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!

Moi bohaterowie sami wybierali sobie miejsce do zdjęcia – takie, aby czuli się w nim dobrze.

Prosiłam ich, aby byli poważni, nie uśmiechali się – i właśnie wtedy wybuchali śmiechem, nie mogli przestać się śmiać i tak ich fotografowałam.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Pierwszą rzeczą było wspólne oglądanie zdjęć Zofii Rydet. Opowiadałam o tym, jak ona pracowała, co robiła. I to wszystkich przekonywało.

To prawdziwa gozdowska chałupa.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Przyszłam do znajomych, a ostatecznie wylądowałem u osób, których nigdy wcześniej nie spotkałam.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.