Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Przez tydzień codziennie robiłam jedno zdjęcie – nie rozstawałam się z aparatem i statywem.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Tego domu już nie ma

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

Na zdjęciach zamiast telewizorów, coraz częściej są ekrany komputerów. Pokoiki są małe, a ściany puste.

Osoby, które fotografowałam pytały „Co mam robić?” – wszystkich prosiłem o położenie dłoni na stole lub kolanach.

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy