Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Niedawno się przeprowadziłam. Pomyślałam, że to dobry pomysł, aby poznać swoich sąsiadów.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Dzięki temu projektowi zajrzałam do domu, małej chaty, którą często mijam i która zawsze mnie intrygowała.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Umawiałem się z nimi na spotkanie, a nie na fotografowanie – zdjęcie robiłem przy okazji.