Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Ja wtedy miałam 7 lat.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.

Ta dziewczyna sama usiadła na łóżku w ten sposób – chciała powtórzyć gest, który zobaczyła na zdjęciu z Zapisu, które jej pokazałem.

Poszłam sfotografować sąsiada, u którego nie byłam 25 lat. On mnie kiedyś na ramie roweru wiózł do komunii.

Zofia Rydet chodziła po chałupach, izbach. Teraz mieszkania są maleńkie – czasami nie sposób tak się odsunąć, aby sfotografować ścianę w tle.

Na poczcie jest bezwzględny zakaz robienia zdjęć, trzeba mieć zgodę naczelnika, musiała to zrobić z zaskoczenia.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.