Na zdjęciu jest moja znajoma, której nie widziałam siedem lat. Ta fotografia była okazją do ponownego spotkania.

Wydawało mi się, że sfotografować pięć osób to bułka z masłem. Teraz nie mogę pojąć, jak Zofia Rydet dała radę sfotografować ich tysiące.

Tego domu już nie ma

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Tak jak wtedy mam stanąć? Ze chrztu wtedy przyszliśmy, z kościoła. Teraz córka ma 32 lata.

Przez tydzień codziennie robiłam jedno zdjęcie – nie rozstawałam się z aparatem i statywem.