Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Ja wtedy miałam 7 lat.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Postanowiłem, że będę fotografował mieszkańców miejscowości, do której niedawno się przeprowadziłem.

Zrobiłam zdjęcie, ale nie chciał się zgodzić na publikację. Pożegnałam się. Potem dogonił mnie samochodem na drodze i powiedział, że zmienia zdanie, bo mi ufa.

Szafa wbudowana w ścianę pomiędzy dwoma izbami – charakterystyczna, dużo osób tak tu miało

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.