Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Sień, izba i komora. Typowa chata w tamtych czasach. Płot się przewalił, to na ławeczce się garnki suszyło.

Nie chciałam kopiować tego, jak pracowała Zofia Rydet. Chciałam, aby to było też trochę moje, dokumentalne, ale nie do końca.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Niedawno się przeprowadziłam. Pomyślałam, że to dobry pomysł, aby poznać swoich sąsiadów.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.