We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Babcia poprowadziła mnie do sąsiadki, ona do swojej sąsiadki, a ona dalej. I tak już poszło.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Fotografowałam pana, który jest wdowcem. Zdjęcie zdjęciem, ale on potrzebował pogadać – więc żeśmy pogadali.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.