Ta pani miała mi tyle do opowiedzenia, że umówiłyśmy się na kolejne spotkanie.

Ta już ma dziś troje dzieci

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Spodziewałem się, że fotografowanie inspirowane Zapisem socjologicznym, będzie dużo prostsze.

Osoby, które fotografowałam pytały „Co mam robić?” – wszystkich prosiłem o położenie dłoni na stole lub kolanach.

To prawdziwa gozdowska chałupa.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Zrobiłam zdjęcie, ale nie chciał się zgodzić na publikację. Pożegnałam się. Potem dogonił mnie samochodem na drodze i powiedział, że zmienia zdanie, bo mi ufa.

Pokazywałem starszym osobom książkę Obecność – bo tam też są sfotografowani starzy ludzie. To ich przekonywało.

To była okazja, aby spotkać się z tymi, których znam, ale mam dla nich mało czasu oraz z tymi, których nie znałam, a teraz chcę do nich wracać.