Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Pierwszą rzeczą było wspólne oglądanie zdjęć Zofii Rydet. Opowiadałam o tym, jak ona pracowała, co robiła. I to wszystkich przekonywało.

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

Sień, izba i komora. Typowa chata w tamtych czasach. Płot się przewalił, to na ławeczce się garnki suszyło.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Babcia poprowadziła mnie do sąsiadki, ona do swojej sąsiadki, a ona dalej. I tak już poszło.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.