Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Osoby, które fotografowałam pytały „Co mam robić?” – wszystkich prosiłem o położenie dłoni na stole lub kolanach.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

Ta już ma dziś troje dzieci

Poszłam sfotografować sąsiada, u którego nie byłam 25 lat. On mnie kiedyś na ramie roweru wiózł do komunii.

Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.

Fotografowanie stało się dla mnie okazją do odnowienia znajomości z osobami, z którymi nie widziałem się od lat.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.