Fotografowałam osoby ze spuszczonym wzorkiem – to mnie różni do Zofii Rydet. Chciałam, aby te osoby zachowały to spojrzenie dla siebie.

Ta już ma dziś troje dzieci

Nie chciałam kopiować tego, jak pracowała Zofia Rydet. Chciałam, aby to było też trochę moje, dokumentalne, ale nie do końca.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Kwoka na jajkach siedziała u Pabiana. Teraz to nie do pomyślenia, a wtedy się na zimę kwokę brało do domu, aby ciepło miała.

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

Umówiłem się z panią, która była najstarsza w miejscowości. Nie zdążyłem – zmarła przed naszym spotkaniem.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!