To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Umawiałem się z nimi na spotkanie, a nie na fotografowanie – zdjęcie robiłem przy okazji.

Najkrótsze spotkanie trwało godzinę. A zdarzało się, że spędziliśmy razem pół dnia.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Tego domu już nie ma

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Babcia poprowadziła mnie do sąsiadki, ona do swojej sąsiadki, a ona dalej. I tak już poszło.

To prawdziwa gozdowska chałupa.