Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

Zastanawiam się, czy gdyby Zofia Rydet fotografowała dzisiaj, to czy robiłaby to w kolorze?

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Kwoka na jajkach siedziała u Pabiana. Teraz to nie do pomyślenia, a wtedy się na zimę kwokę brało do domu, aby ciepło miała.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.