Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Ja wtedy miałam 7 lat.

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.