Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Ja dobrze pamiętam tę panią, ona tu u mnie się zatrzymała. Ja nie wiedziałam co ona robi. Kiedyś do kuchni weszła, zapytała czy może zdjęcie zrobić, ja akurat z pracy wróciłam. I takie zdjęcie mam.

Zrobiłam zdjęcie, ale nie chciał się zgodzić na publikację. Pożegnałam się. Potem dogonił mnie samochodem na drodze i powiedział, że zmienia zdanie, bo mi ufa.