Spotkanie zaczęliśmy od obejrzenia filmu o Zofii Rydet. Potem poszło już łatwo.

To syćko nasze na tym zdjęciu. I moja babcia siedzi sobie z wnuczkiem swoim, my pewnie w polu byliśmy.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Ta pani miała mi tyle do opowiedzenia, że umówiłyśmy się na kolejne spotkanie.

Ujmijcie tak, aby było widać tę starodawną kuchnię. Bo to zaraz takich nie będzie wcale.

Zastanawiam się co na te moje zdjęcia powiedziałaby Zofia Rydet – czy zaakceptowałaby je dzisiaj w swoim cyklu?

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.