Na zdjęciu jest moja znajoma, której nie widziałam siedem lat. Ta fotografia była okazją do ponownego spotkania.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Ta już ma dziś troje dzieci

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Chciałam sfotografować osoby z mojej kamienicy – pukałam chyba z 10 razy, nie udało się. Dzisiaj ludzie nie są tak ufni.

Kredens jest rozebrany, bo się rozpadał. To krzesełko się zachowało. Pod śliwką stoi.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Przez tydzień codziennie robiłam jedno zdjęcie – nie rozstawałam się z aparatem i statywem.