Tak jak wtedy mam stanąć? Ze chrztu wtedy przyszliśmy, z kościoła. Teraz córka ma 32 lata.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Przez cztery tygodnie fotografowania nosiłam przy sobie codziennie wydruki zdjęć z Zapisu, aby pokazywać je moim bohaterom.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.