Zastanawiam się co na te moje zdjęcia powiedziałaby Zofia Rydet – czy zaakceptowałaby je dzisiaj w swoim cyklu?

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Przyszłam do tej pani, ale zanim zrobiłyśmy zdjęcie, czekałam ponad godzinę – mówiła, że „rychtuje się do fotografii”.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Spodziewałem się, że fotografowanie inspirowane Zapisem socjologicznym, będzie dużo prostsze.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Nie chciałam kopiować tego, jak pracowała Zofia Rydet. Chciałam, aby to było też trochę moje, dokumentalne, ale nie do końca.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.