Mimo, że dobrze znam te osoby, a w ich domach bywałam, to zwróciłam uwagę na takie rzeczy, których nie zauważyłam nigdy wcześniej.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Spotkanie zaczęliśmy od obejrzenia filmu o Zofii Rydet. Potem poszło już łatwo.

Fotografowałam osoby, które znam, nierzadko bardzo dobrze, albo bardzo długo – na przykład 15 lat. Ale nigdy nie byłam u nich w domu.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Na zdjęciach zamiast telewizorów, coraz częściej są ekrany komputerów. Pokoiki są małe, a ściany puste.

Ten pan zgodził się na zdjęcie, a ja w zamian obiecałam, że pomogę umyć mu okna.

Ta już ma dziś troje dzieci

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.