Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

To prawdziwa gozdowska chałupa.

Nie było łazienek, nikt nie chorował, nie było grypy żołądkowej, w jednej bańce czysta woda, w drugiej brudna.

Ta już ma dziś troje dzieci

Fotografowałam pana, który jest wdowcem. Zdjęcie zdjęciem, ale on potrzebował pogadać – więc żeśmy pogadali.

Fotografowałam osoby, które znam, nierzadko bardzo dobrze, albo bardzo długo – na przykład 15 lat. Ale nigdy nie byłam u nich w domu.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Zawsze pytałam, czy chcą ode mnie w zamian jakieś specjalne zdjęcie, jako prezent.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.