Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Zofia Rydet chodziła po chałupach, izbach. Teraz mieszkania są maleńkie – czasami nie sposób tak się odsunąć, aby sfotografować ścianę w tle.

Ja wtedy miałam 7 lat.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

Babcia poprowadziła mnie do sąsiadki, ona do swojej sąsiadki, a ona dalej. I tak już poszło.