To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Dzięki temu projektowi zajrzałam do domu, małej chaty, którą często mijam i która zawsze mnie intrygowała.

Umawiałem się z nimi na spotkanie, a nie na fotografowanie – zdjęcie robiłem przy okazji.

Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.