Fotografowanie stało się dla mnie okazją do odnowienia znajomości z osobami, z którymi nie widziałem się od lat.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Fotografowałam osoby, które znam, nierzadko bardzo dobrze, albo bardzo długo – na przykład 15 lat. Ale nigdy nie byłam u nich w domu.

Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Osoby, które fotografowałam pytały „Co mam robić?” – wszystkich prosiłem o położenie dłoni na stole lub kolanach.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.