Niedawno się przeprowadziłam. Pomyślałam, że to dobry pomysł, aby poznać swoich sąsiadów.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

To syćko nasze na tym zdjęciu. I moja babcia siedzi sobie z wnuczkiem swoim, my pewnie w polu byliśmy.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Na poczcie jest bezwzględny zakaz robienia zdjęć, trzeba mieć zgodę naczelnika, musiała to zrobić z zaskoczenia.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy