To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Zastanawiam się, czy gdyby Zofia Rydet fotografowała dzisiaj, to czy robiłaby to w kolorze?

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Pokazywałem starszym osobom książkę Obecność – bo tam też są sfotografowani starzy ludzie. To ich przekonywało.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Zawsze pytałam, czy chcą ode mnie w zamian jakieś specjalne zdjęcie, jako prezent.

Najkrótsze spotkanie trwało godzinę. A zdarzało się, że spędziliśmy razem pół dnia.

Babcia poprowadziła mnie do sąsiadki, ona do swojej sąsiadki, a ona dalej. I tak już poszło.