Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Przez cztery tygodnie fotografowania nosiłam przy sobie codziennie wydruki zdjęć z Zapisu, aby pokazywać je moim bohaterom.

Zawsze pytałam, czy chcą ode mnie w zamian jakieś specjalne zdjęcie, jako prezent.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Zastanawiam się, czy gdyby Zofia Rydet fotografowała dzisiaj, to czy robiłaby to w kolorze?

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Kwoka na jajkach siedziała u Pabiana. Teraz to nie do pomyślenia, a wtedy się na zimę kwokę brało do domu, aby ciepło miała.