Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Ta pani miała mi tyle do opowiedzenia, że umówiłyśmy się na kolejne spotkanie.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

To prawdziwa gozdowska chałupa.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.

Przez tydzień codziennie robiłam jedno zdjęcie – nie rozstawałam się z aparatem i statywem.

Chciałam sfotografować osoby z mojej kamienicy – pukałam chyba z 10 razy, nie udało się. Dzisiaj ludzie nie są tak ufni.

To była okazja, aby spotkać się z tymi, których znam, ale mam dla nich mało czasu oraz z tymi, których nie znałam, a teraz chcę do nich wracać.