Przez cztery tygodnie fotografowania nosiłam przy sobie codziennie wydruki zdjęć z Zapisu, aby pokazywać je moim bohaterom.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Kwoka na jajkach siedziała u Pabiana. Teraz to nie do pomyślenia, a wtedy się na zimę kwokę brało do domu, aby ciepło miała.

Ta już ma dziś troje dzieci

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Ujmijcie tak, aby było widać tę starodawną kuchnię. Bo to zaraz takich nie będzie wcale.

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

To prawdziwa gozdowska chałupa.