To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Poszłam sfotografować sąsiada, u którego nie byłam 25 lat. On mnie kiedyś na ramie roweru wiózł do komunii.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Pokazywałem starszym osobom książkę Obecność – bo tam też są sfotografowani starzy ludzie. To ich przekonywało.

Zróbcie zdjęcia i z tych obrazków, i z kredensu. Bo zaraz tego nie będzie, młode gospodynie tego nie chcą. Kiedyś były dwa rzędy świątków w każdym domu, teraz ludzie już nie chcą. Zmienia się wszystko. Zróbcie zdjęcia, aby zostało na pokolenia, jak to kiedyś było.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

To prawdziwa gozdowska chałupa.