Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Ujmijcie tak, aby było widać tę starodawną kuchnię. Bo to zaraz takich nie będzie wcale.

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

Spotkanie zaczęliśmy od obejrzenia filmu o Zofii Rydet. Potem poszło już łatwo.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Przez tydzień codziennie robiłam jedno zdjęcie – nie rozstawałam się z aparatem i statywem.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

To syćko nasze na tym zdjęciu. I moja babcia siedzi sobie z wnuczkiem swoim, my pewnie w polu byliśmy.