To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Umawiałem się z nimi na spotkanie, a nie na fotografowanie – zdjęcie robiłem przy okazji.

Sień, izba i komora. Typowa chata w tamtych czasach. Płot się przewalił, to na ławeczce się garnki suszyło.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.

Starsze osoby często odmawiają zdjęcia. Zofii Rydet było łatwiej, bo sama była starsza.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy