To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Fotografowanie stało się dla mnie okazją do odnowienia znajomości z osobami, z którymi nie widziałem się od lat.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Spotkanie zaczęliśmy od obejrzenia filmu o Zofii Rydet. Potem poszło już łatwo.

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.

Tego domu już nie ma

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.