Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Starsze osoby często odmawiają zdjęcia. Zofii Rydet było łatwiej, bo sama była starsza.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Spodziewałem się, że fotografowanie inspirowane Zapisem socjologicznym, będzie dużo prostsze.

Tego domu już nie ma

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.