Tego domu już nie ma

To było dla mnie wyzwanie. Taki pretekst, aby się sprawdzić, aby pokonać nieśmiałość.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Komuś się powodziło, taki rowerek!