Nie chciałam kopiować tego, jak pracowała Zofia Rydet. Chciałam, aby to było też trochę moje, dokumentalne, ale nie do końca.

Moi bohaterowie sami wybierali sobie miejsce do zdjęcia – takie, aby czuli się w nim dobrze.

Szafa wbudowana w ścianę pomiędzy dwoma izbami – charakterystyczna, dużo osób tak tu miało

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Tego domu już nie ma

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.