Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Kredens jest rozebrany, bo się rozpadał. To krzesełko się zachowało. Pod śliwką stoi.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

To była okazja, aby spotkać się z tymi, których znam, ale mam dla nich mało czasu oraz z tymi, których nie znałam, a teraz chcę do nich wracać.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

Tak jak wtedy mam stanąć? Ze chrztu wtedy przyszliśmy, z kościoła. Teraz córka ma 32 lata.