Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Pierwszą rzeczą było wspólne oglądanie zdjęć Zofii Rydet. Opowiadałam o tym, jak ona pracowała, co robiła. I to wszystkich przekonywało.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Zastanawiam się, czy gdyby Zofia Rydet fotografowała dzisiaj, to czy robiłaby to w kolorze?

Tak jak wtedy mam stanąć? Ze chrztu wtedy przyszliśmy, z kościoła. Teraz córka ma 32 lata.

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.