Fotografowałam osoby ze spuszczonym wzorkiem – to mnie różni do Zofii Rydet. Chciałam, aby te osoby zachowały to spojrzenie dla siebie.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

Poszłam sfotografować sąsiada, u którego nie byłam 25 lat. On mnie kiedyś na ramie roweru wiózł do komunii.

Chciałam sfotografować osoby z mojej kamienicy – pukałam chyba z 10 razy, nie udało się. Dzisiaj ludzie nie są tak ufni.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.