Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Nie było łazienek, nikt nie chorował, nie było grypy żołądkowej, w jednej bańce czysta woda, w drugiej brudna.

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Zrobiłam zdjęcie, ale nie chciał się zgodzić na publikację. Pożegnałam się. Potem dogonił mnie samochodem na drodze i powiedział, że zmienia zdanie, bo mi ufa.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Fotografowałam osoby ze spuszczonym wzorkiem – to mnie różni do Zofii Rydet. Chciałam, aby te osoby zachowały to spojrzenie dla siebie.