Babcia poprowadziła mnie do sąsiadki, ona do swojej sąsiadki, a ona dalej. I tak już poszło.

Dobrze, że nie przyjechałam samochodem – razem piłyśmy „babskie” nalewki.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Nie chciałam kopiować tego, jak pracowała Zofia Rydet. Chciałam, aby to było też trochę moje, dokumentalne, ale nie do końca.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

Umawiałem się z nimi na spotkanie, a nie na fotografowanie – zdjęcie robiłem przy okazji.