Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Postanowiłem, że będę fotografował mieszkańców miejscowości, do której niedawno się przeprowadziłem.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Fotografowałam osoby, które znam, nierzadko bardzo dobrze, albo bardzo długo – na przykład 15 lat. Ale nigdy nie byłam u nich w domu.

Fotografowanie stało się dla mnie okazją do odnowienia znajomości z osobami, z którymi nie widziałem się od lat.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Zawsze pytałam, czy chcą ode mnie w zamian jakieś specjalne zdjęcie, jako prezent.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

Ja wtedy miałam 7 lat.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.